කෝඩුකාර හීන ගොඩක්,
මල් පෙති මත තවරන්නට
සඳ සිසිලක් දැනී ගියා....
පතන් බිමක දිය කඳුරක්,
තුරු වදුලම සනසන්නට
පිනි කඳුළට ඉඩක් සදා
සඳ නෙත සුව සදා ගියා....
හඬන ගගන අඳුරේ හෙලා,
මිහිතලයම සරසන්නට
තරු එළියට අවසර දී
සඳ අඳුරේ ගිලී ගියා....
෴ රන්දු ෴
( පෙ.ව 1.30 ට, ඉඟුරුඔය දුම්රිය ස්ථානයේදී, සඳ බසිනු දැක ලියූ කවකි)
ඉගුරු ඔය කීව... කොළමට 154කිමී නේහ්... මට මතක ඒ වගේ.. නැත්තං බදුල්ලටද මංද...
ReplyDeleteලස්සන කවිය...
පේරාදෙණියට තමයි ළඟම..... නාවලපිටියට කලින් ස්ටේෂන් එක.......
Deleteහොඳා හොඳා.... ලත්තන කවිය.
ReplyDeleteබෝම ස්තූතියි බස්සියෝ.....
Deleteපෙරවරු 1.30 ට ස්ටේෂන් වලට වෙලා මක් කරනවද?
ReplyDeleteලස්සනයි කවිය.
පෙරවරු 1.30ට නයිට් මේල් එකේ එන ගමන්. අනිත් කෝච්චියට මාරු වෙන්න ඉඟුරු ඔය ටිකක් වෙලා නවත්තලා තිබුණා. එතකොට හඳ බැස්සා.....
Deleteහරි හරි. සඳ සඳ කිව්වේ කෑලි පොඩ්ඩක් දකින්න ඇති. ආව්... ආව්.. ! :D
ReplyDeleteකවිය නියමයි. මොකෝ කියන්නේ තනුවක් දාල මොනාහරි කරමුද..?
තනුවක් දාන්නේ කවුද ඉතින්??
Deleteපුළුවන් නම් මොනා හරි කරහන්.,.......
මහ රෑ ලිව්වත් කවි ටික නම් ලස්සනයි..
ReplyDeleteමහ රෑ ෆෝන් එකේ ටයිප් කරේ...
Deleteබෝම ස්තුතියි තුෂානි...
ශෝයි කවිය..
ReplyDeleteබෝම ස්තුතියි අයියේ...!!
Deleteඋබට පාන්දරට නින්ද යන්නේ නැද්ද බං..
ReplyDeleteපාන්දරට නිදාගන්න වෙන්නෙ නෑ. ඒකයි....:(
Deleteහරිම ලස්සන කවි සංකල්පනාවක්......
ReplyDeleteස්තුතියි....!!
Delete